حیدری به عنوان یکی از مدیران ارشد بیمه، مهمترین چالش نظام ارتباطی در صنعت بیمه را چه میدانید؟
بزرگترین چالش، نبود یک زبان ارتباطی یکپارچه میان ذینفعان است. صنعت بیمه با سهامدار، مشتری، شبکه فروش، نهاد ناظر و شرکتهای همکار ارتباط دارد، اما گاهی پیامها، شفافیت و سرعت انتقال اطلاعات هماهنگ نیست. این ناهماهنگی باعث سوءبرداشت، کاهش اعتماد و فرسایش ارتباطات میشود.همچنین کمبود زیرساختهای داده محور، کیفیت ارتباطات را تحتتأثیر قرار میدهد.
نقش و جایگاه استارتاپها در صنعت بیمه را چگونه ارزیابی میکنید؟
استارتاپها موتور محرک نوآوری هستند و میتوانند نگاه سنتی به بیمه را متحول کنند. آنها قابلیت ایجاد خدمات سریع، شخصیسازیشده و دیجیتال را دارند و کمک میکنند صنعت بیمه از یک مدل فرآیندمحور به یک مدل تجربهمحور منتقل شود. استارتاپها با تحلیل داده، رفتارشناسی مشتری و طراحی خدمات جدید، میتوانند حلقه ارتباطی بین بیمهگر و نسل جدید مخاطبان باشند.
با توجه به محور اصلی همایش «بیمه و توسعه»، چه نقشی برای روابط عمومیهای صنعت بیمه در بازاندیشی نظارت متصور هستید؟
روابط عمومیها امروز فقط نقش اطلاعرسانی ندارند، بلکه بعنوان رابطان کانال های ارتباطی، چشم و گوش سازمان محسوب میشوند. زمانی که روابط عمومی بتواند بازخوردهای واقعی مشتریان، شبکه فروش و کارکنان را تجمیع و تحلیل کند، عملاً به رگولاتور و مدیران کمک میکند مدلهای نظارتی را مبتنی بر داده و نیازهای واقعی بازار بازطراحی کنند. روابط عمومی میتواند پلی باشد بین نظارت سنتی و نظارت هوشمند و مبتنی بر شفافیت.
روابط عمومیها چگونه میتوانند پیشقراول نوآوری باشند و ارتباطات صنعت بیمه را به مسیر نوآوری هدایت کنند؟
روابط عمومی زمانی میتواند پیشقراول نوآوری باشد که از نقش سنتی فاصله بگیرد و به یک واحد راهبردی تبدیل شود. با تولید محتوای دادهمحور، رصد روندهای جهانی، سنجش رضایت مشتریان و ارائه گزارشهای تحلیلی، روابط عمومی میتواند مدیریت را به سمت تصمیمگیریهای جسورانه و نوآورانه هدایت کند. همچنین ارتباطات مؤثر با رسانهها، دانشگاهها و شرکتهای فناور مسیر انتقال ایدههای نو را هموار میکند.
به نظر شما چه موانع فرهنگی در مسیر تحول نظارتی صنعت بیمه وجود دارد؟
یکی از موانع اصلی، مقاومت طبیعی سازمانها در برابر تغییر است.اراده مدیران ارشد شرکت های بیمه و نگاه سنتی به نظارت و ترس از شفافیت باعث میشود برخی از بخشها در برابر سازوکارهای جدید مانند نظارت هوشمند یا گزارشدهی لحظهای مقاومت کنند. از طرفی آگاهی پایین درباره نقش نظارت دیجیتال و عدم آموزش کارکنان در این حوزه نیز مانعی جدی ایجاد میکند.
چه راهحلهایی برای برطرف شدن این موانع پیشنهاد میکنید؟
اولین گام، ارتقای سواد دیجیتال و آگاهی کارکنان درباره فواید نظارت نوین است. دوم، ایجاد فرهنگ شفافیت در سازمان با تشویق رفتارهای مبتنی بر مسئولیتپذیری . همچنین لازم است نهاد ناظر و شرکتها بهصورت مشترک پروژههای کوچک تحول نظارتی را اجرا کنند تا کارکنان اثرات مثبت آن را در عمل ببینند. نهایتاً، تقویت ارتباطات داخلی و استفاده از ظرفیت روابط عمومی برای فرهنگسازی میتواند سرعت پذیرش تغییر را افزایش دهد.
