تومان نیوز: «در کمتر از یک سال گذشته از مرداد ۱۴۰۱ تا تیر ۱۴۰۲ در ایران سیل‌های ناگهانی مرگبار، خشکسالی ویران‌کننده محصولات کشاورزی، طوفان‌های گرد و غبار و موج گرما که دمای هوا را تا 48 درجه سانتی‌گراد رسانده، همگی بحران‌های احتمالا ناشی از تغییرات اقلیمی است. در این بین آنچه اهمیت دارد این است که مردم آسیب‌دیده کمک جهانی کمی دریافت کرده‌اند.»
به گزارش روزنامه شرق در یادداشت دکتر مهدی زارع، استاد مطرح پژوهشگاه زلزله شناسی آمده است:
در کمتر از یک سال گذشته از مرداد ۱۴۰۱ تا تیر ۱۴۰۲ در ایران سیل‌های ناگهانی مرگبار، خشکسالی ویران‌کننده محصولات کشاورزی، طوفان‌های گرد و غبار و موج گرما که دمای هوا را تا 48 درجه سانتی‌گراد رسانده، همگی بحران‌های احتمالا ناشی از تغییرات اقلیمی است. در این بین آنچه اهمیت دارد این است که مردم آسیب‌دیده کمک جهانی کمی دریافت کرده‌اند. ایران یکی از چهار کشوری است که در کنار یمن، لیبی و اریتره، توافق‌نامه پاریس 2015 را برای مهار تغییرات اقلیمی تصویب نکرده است. تحریم‌ها و عدم مشارکت گسترده دولت در مورد مخاطرات محیط زیستی، آسیب‌پذیری شهروندان ایرانی را در برابر تبعات تغییرات اقلیمی و خسارات ناشی از این مخاطرات بیشتر کرده است. تغییرات اقلیمی یک چالش جهانی است که مخاطرات مادی را برای جامعه و اقتصاد به همراه دارد. پیامدهای آن به‌ویژه در مواجهه با مخاطرات فیزیکی، از نظر افزایش فراوانی و شدت سوانح طبیعی، مانند سیل، خشکسالی یا آتش‌سوزی، بیشتر و بیشتر آشکار می‌شود. در مورد اروپا، بررسی پوشش حفاظتی بیمه برای سوانح طبیعی نشان می‌دهد که در حال حاضر تنها حدود یک‌چهارم کل خسارات اقتصادی ناشی از سوانح شدید اقلیمی و رویدادهای مرتبط با اقلیم بیمه شده است. اکنون به‌تدریج بیمه‌پذیری و قیمت‌گذاری ریسک‌های مرتبط با اقلیم به نگرانی‌های حیاتی برای بیمه‌گران و سیاست‌گذاران تبدیل می‌شود و در صورت عدم اتخاذ تدابیر متقابل، انتظار می‌رود شکاف حفاظتی افزایش یابد. در ضمن افزایش فراوانی و شدت سوانح طبیعی مرتبط با تغییرات اقلیمی می‌تواند پیش‌بینی دقیق احتمال خسارات آتی و قیمت‌گذاری مناسب محصولات بیمه را برای بیمه‌گران دشوارتر کند.
صنعت بیمه نقش منحصربه‌فردی در مقابله با تغییرات اقلیمی با انعطاف‌پذیری بیشتر جامعه و اقتصاد بر اقلیم دارد. بیمه‌گران می‌توانند محصولات بیمه‌ای نوآورانه‌ای ایجاد کنند که مشوق پیشگیری از مخاطرات مرتبط با اقلیم باشد، برای مثال از طریق ارائه حق بیمه کمتر به بیمه‌گذارانی که اقدامات سازگارانه مرتبط با اقلیم را اجرا می‌کنند. چنین اقداماتی مانند در‌های ضد سیل یا سامانه‌های هشدار زودهنگام می‌تواند مخاطرات فیزیکی بیمه‌گذار و خسارات بیمه‌شده را کاهش دهد. بنابراین اقدامات سازگاری می‌تواند ابزاری کلیدی برای حفظ عرضه آتی محصولات بیمه با پوشش در برابر مخاطرات مرتبط با اقلیم و کمک به کاهش شکاف حفاظتی بیمه‌ای مرتبط با اقلیم در اروپا باشد.
تغییرات اقلیمی صنعت بیمه را بی‌ثبات می‌کند، قیمت‌ها را افزایش می‌دهد و بیمه‌گذاران را از بازارهای پرخطر بیرون می‌کشد. تغییرات اقلیمی عدم اطمینان را به صنعتی که مبتنی بر پیش‌بینی ریسک است تزریق می‌کند و بحران اعتماد درباره توانایی پیش‌بینی ضرر ایجاد می‌کند. شرکت‌های بیمه اتکایی که به بیمه‌گران کمک می‌کنند تا خسارات فاجعه‌بار را بپردازند، از مناطق پرخطر، به‌ویژه در پهنه‌های پرریسک و باسابقه آتش‌سوزی و سیل خارج شده‌اند. ایالات متحده در سال 2008 بیش از حد در معرض ریسک وام مسکن قرار داشت و امروزه بیش از حد در معرض ریسک اقلیم قرار دارد. طوفان‌ها و آتش‌سوزی‌های بزرگ بازارهای بیمه را در فلوریدا، لوئیزیانا و کالیفرنیا به بحران کشانده‌اند و باعث تضعیف شرکت‌های بیمه در سایر ایالت‌های غربی مانند کلرادو و اورگان شده‌اند. بیمه‌گران دولتی فلوریدا در دسامبر ۲۰۲۲ هشدار دادند که طوفان ایان به‌طور قابل توجهی ذخایر آن را تخلیه کرده است و اگر طوفان بزرگ دیگری خسارت‌های هنگفتی ایجاد کند، ممکن است هزینه اضافی را بر میلیون‌ها بیمه‌گذار در ایالت تحمیل کند. مخاطرات فزاینده ناشی از تغییرات اقلیمی و افزایش هزینه‌های بیمه اتکایی باعث شده است که بیمه‌گذاران حق بیمه‌ها را افزایش دهند و از بازارها خارج شوند و صاحب‌خانه‌ها را با انتخاب‌های کمتر، حفاظت کمتر و مشکلات مالی بیشتر رها کنند. وقتی شرکت‌های بیمه فروش بیمه‌نامه‌ها را در یک منطقه متوقف می‌کنند، می‌تواند باعث ایجاد اثرات موجی شود که کل جوامع را به خطر می‌اندازد و یک مارپیچ سقوط ایجاد می‌کند که بیرون‌آمدن از آن دشوار است. این مارپیچ ممکن است به‌تدریج رخ دهد، اما احتمال دارد بازارهای ضعیف به‌سرعت از طریق بحران اعتماد ناشی از یک رویداد سقوط کنند.
بیمه‌گران چگونه با «ناهنجاری‌های اقلیمی» ناشی از تغییرات اقلیمی که پیش‌بینی طوفان‌ها و سایر رویدادها را سخت‌تر می‌کند، برخورد می‌کنند؟ مدل‌های قدیمی که با نگاه به گذشته توسعه داده شده‌اند، به‌اندازه مدل‌هایی که برای تغییر اقلیم باید توسعه داده شوند، ارزشمند نیستند.
شرکت‌های بیمه با چالش دوگانه پرداختن به مخاطرات فزاینده تغییرات اقلیم و تغییر مقررات صنعت مواجه هستند. تناوب و شدت فزاینده رویدادهای شدید مرتبط با اقلیم -از آتش‌سوزی‌های جنگلی در کوه‌های زاگرس ایران و در ایالات متحده و کانادا در سال ۲۰۲۳، امواج گرمای ثبت‌شده در اروپا در فصل‌های تابستان از ابتدای سده بیست‌ویکم تاکنون، تا سیلاب‌های سراسری در ایران در بهار ۱۳۹۸- کانون توجه نظارتی روشن‌تری را در مورد مخاطرات بیمه و تغییرات اقلیمی روشن کرده است. آسیب احتمالی ناشی از تغییرات اقلیمی می‌تواند به همان شدتی باشد که پیامدهای ناشی از بحران وام مسکن در آمریکا منجر به بحران مالی 2008 شد.
عدم قطعیت ذاتی تغییر آب‌وهوا، همراه با تنوع و افزایش فراوانی مخاطرات ممکن است داده‌های زیان تاریخی را که مدل‌های فاجعه بر آنها تکیه می‌کنند، برای پیش‌بینی‌های زیان آتی کمتر مفید تشخیص دهد. بعضی از بیمه‌گران و بیمه‌گران اتکایی در حال حاضر به‌طور فعال با جامعه علوم اقلیمی کار می‌کنند تا در مورد آخرین داده‌ها و پیشرفت‌های کنترل خسارات به‌روز بمانند. تجزیه و تحلیل‌های پیشرفته می‌تواند به شرکت‌ها کمک کند تا سوابق اقلیمی تاریخی، داده‌های دارایی بیمه‌شده و فرضیات مربوط به شرایط اقلیمی آینده را برای بهبود ارزیابی کنند. انتخاب ریسک و قیمت‌گذاری تقویت مدل‌های تغییر اقلیم با داده‌های بزرگ/اطلاعات شبکه‌های اجتماعی و تحلیل‌های پیش‌بینی‌کننده نیز پتانسیل زیادی برای گسترش چشمگیر ملاحظات ارزیابی ریسک دارد.
شرکت‌های حمل‌ونقل با درس‌هایی از بیمه مبتنی بر استفاده در کسب‌وکار خودرو، می‌توانند مشوق بیمه‌گذارانی باشند که در کاهش مخاطرات مرتبط با اقلیم و محدود کردن ادعاهای مربوطه از طریق اقدامات سازگاری سرمایه‌گذاری می‌کنند. مشوق‌ها می‌تواند شامل تخفیف در حق بیمه یا کمک مالی به بیمه‌گذاران باشد. بیمه‌گران انفرادی همچنین می‌توانند از تلاش‌های کل صنعت برای آموزش بیمه‌گذاران و قانون‌گذاران در مورد چگونگی تقویت املاک در برابر حوادث اقلیمی شدید استفاده کنند و از آنها حمایت کنند.
بیمه‌گران می‌توانند با شرکت‌های پیمانکاری ساخت‌وساز همکاری نزدیک‌تری داشته باشند تا از توسعه در مناطق پرخطر جلوگیری کنند. به‌طور مشابه، طراحی ساختمان و مصالح مورد استفاده برای توسعه باید بتواند در برابر تهدیدات اقلیمی در آن منطقه تاب‌آور باشد. مقاوم‌سازی خانه‌ها برای مقاوم‌تر کردن خانه‌ها در برابر سوانح طبیعی می‌تواند از طریق برنامه‌های دولتی تشویق شود. به‌طور خلاصه، به‌جای اینکه حق بیمه‌ها غیرقابل استطاعت باشد، که می‌تواند منجر به افزایش تعداد بیمه‌شدگان شود، بیمه‌گران به‌طور فعال با سازمان‌های اداری برای توسعه پیشگیرانه و تطبیقی همکاری می‌کنند.
